Wanneer we momenten van controleverlies ervaren, zoals bij een ongeluk, worden zintuiglijke signalen niet samengevoegd tot een herinnering. In plaats daarvan worden deze signalen met een alarmcode aan de amygdalae in onze hersenen gekoppeld, wat een black-out mechanisme creëert. Dit mechanisme helpt ons om het ergste te overleven door de meest pijnlijke momenten in ons leven te blokkeren.

Ons onderbewuste doet er alles aan om nieuw controleverlies te voorkomen. Daarvoor scant het de huidige werkelijkheid op eerdere alarmsignalen. Wanneer het vergelijkbare zintuiglijke signalen opvangt, slaat het groot alarm om te voorkomen dat we opnieuw dezelfde ellende zullen meemaken. Deze triggers kunnen zich overal en op elk moment voordoen en zorgen ervoor dat we ongewenst gedrag kunnen gaan vertonen.

Zeker als we in onze kindertijd trauma oplopen kan dit een enorme impact hebben op de leefstijl en gezondheid. Hoe eerder en/of hoe meer trauma (controleverlies) we meemaken, hoe groter de kans op risicovol en ongezond gedrag op latere leeftijd. In Amerika is hier grootschalig onderzoek naar gedaan: de ACE-study. Hieruit blijkt dat er een sterk verband is tussen jeugdtrauma en negatieve lichamelijke, psychische en sociale problemen.

Praten over traumatische gebeurtenissen of deze herbeleven biedt vaak weinig tot geen oplossing.

Om trauma’s op te lossen, moeten de zintuigelijke signalen, die de persoon in alarmfase brachten, losgekoppeld worden van het alarmcentrum. Dit vereist het leggen van nieuwe neurale verbindingen. En dit doe je met energie psychologie.