We krijgen in een vroeg stadium al aangeleerd om weg te lopen voor onze pijn. Hetzij door onszelf te verdoven of door hier, op een indirecte manier, mee in gevecht te gaan. Wij leiden onszelf af met social media, netflix, een teveel aan eten, drugs en alcohol. Ook vinden we het fijn om maatjes te vinden om gezamenlijk over onze irritaties en pijn te gaan praten (lees: klagen).
Echter als we onszelf willen verbeteren, onze trilling willen verhogen of hooghouden, dan hoort het aankijken en transcenderen van pijn en trauma daar onlosmakelijk bij. Zonder transcendentie van pijn en trauma maak je het jezelf een stuk moeilijker. Want dan zul je (steeds meer) pijnlijke situaties moeten blijven vermijden om je eigen trilling hoog te houden.
Het vermijden en ontkennen van pijn zorgt er voor dat je verkrampt en jezelf kleiner moet maken. Je bent minder vrij om volledig jezelf te zijn en creëert een gevangenis voor jezelf waarvan je niet de deuren kunt openen omdat je dan de minder aangename kant van jezelf kunt tegenkomen waarvan je niet weet hoe hiermee om te gaan.
Ploegen, zaaien en dan oogsten
Je eigen trilling hooghouden door je eigen rommel op te (leren) ruimen is net als dat de grond ploegen bij het zaaien hoort. Als je gaat zaaien zeg je niet: ik ga ploegen en zaaien. Je zegt “ik ga zaaien” en iedereen snapt dat je eerst moet gaan ploegen.
Werken naar een hogere trilling heeft dus niets te maken met het ontkennen van pijn. Want zolang de onkruid er nog in zit, er geen ruimte is om de hogere frequenties te gronden.
Oefening baart kunst
Oefening baart kunst. Dit geldt ook voor het doen van innerlijk werk. Wanneer je dit effectief doet word je steeds minder getriggerd en wordt het leven steeds meer aangenaam. Na genoeg rommel te hebben opgeruimd, is er een bepaalde gelijkmoedigheid dat blijvend is. Je kan in een staat van onthechting blijven bij noodsituaties. Puur omdat je het vertrouwen hebt gekregen in je eigen helingsproces en weet dat alle ellende van tijdelijk aard is.
Een neveneffect van dit proces is dat er meer medeleven ontstaat voor het waarnemen van anderen hun pijn. Medelijden maakt plaats voor mededogen door het besef dat niemand exact dezelfde pijn ervaart. En dat meegetrokken worden in iemands lijden, eigenlijk een lijden in jou weerspiegelt.
Help anderen door eerst jezelf te helpen
Vanuit een hogere bewustzijnstoestand, een hogere trilling, ben je meer in staat om anderen te helpen. Want vanuit een gevoel van medelijden ga je mee in de ander zijn ellende door je eigen ellende. En dan ben je niet écht meer met de ander bezig want je zit met je eigen rommel. Dit vertroebelt de boel of maakt dat het heel veel energie kost correct te blijven handelen.
In mededogen kan je andermans ellende met compassie zien. Je kan helemaal bij de ander blijven zonder te “verdwijnen” of jezelf bezig te houden met het lijden in jezelf. De ander voelt zich dan vanzelf meer gezien en gehoord. Bovendien zal de liefde en compassie die je dan uitzend een helend effect hebben op de ander.
Jezelf (en anderen) helpen door jezelf te leren ontstressen
Wat in deze hectische (en chaotische) tijd nodig is, is om in het oog van de storm te (leren) zitten. Om jezelf te kunnen opvangen en liefdevol vast te houden. Het is ook handig om je eigen innerlijke blokkades (leren) op te ruimen. Zodat je meer in staat bent om verhoogde trillingsfrequenties te kunnen verankeren en te integreren in je dagelijkse leven. Dit zodat je effectieve zender wordt en actie kunt ondernemen voor het co-creëren van een nieuwe werkelijkheid. En je al deze verhoogde frequenties kunt delen met familie, vrienden en kennissen.
Dit is waar mijn werk en mijn begeleiding met jou uiteindelijk over gaat. Plan hieronder direct jouw (gratis) afspraak in of neem contact met mij op.
0 Reacties